ZTSF Gegevens Groep: Actief lid Berichten: 344 Prijzenkast:
3 ZTAOCredits:0Reputatie:2
Curator
Er was eens een jongen genaamd Jasper. Hij was net 10 jaar en verhuisdenaar Zutphen in de zomer. In de omgeving van Zutphen was er wel het een en ander te beleven, maar niet echt veel. Dus verveelde kleine Jasper zich in de eerste week helemaal kapot. Toen kwam hij opeens op een idee. Een dierentuin! Dat is het! Een dierentuin vond Jasper wel leuk vermaak en je kon er de hele vakantie mee bezig zijn om die te bouwen. Maar wat kon de kleine Jasper doen? Hij was maar 10 jaar! Zijn moeder kon hem niet helpen, die was druk bezig met de verbouwing. Misschien kan Jaspers grote broer helpen! Die weet veel van dieren en dierentuinen af en heeft ook economie op school gehad. Daar was hij heel goed in volgens zijn moeder. “Dus jij wilt een dierentuin bouwen in de buurt van Zutphen?” vroeg Jaspers grote broer. “Ja, een heel groot park met veel leeuwen en tijgers!” zei Jasper met een grote glimlach op zijn gezicht. De kleine Jasper had het hele plan aan zijn grote broer Martijn voorgesteld, maar die schudde langzaam zijn hoofd. “Dat lukt niet Jasper, dat weet jij ook! Daar hebben we toch niet genoeg geld voor?” “Dan gaan we toch sparen?” vroeg Jasper ietsje onzekerder. “Dat gaat misschien niet lukken, maar ik heb wel een ideetje. Kom maar mee naar mijn kamer, dan zal ik het uitleggen!” zei Martijn. Hij pakte pen en papier erbij en schreef een paar dingetjes op. “Kijk” zei hij, tegelijk zijn ogen van rechts naar links, van boven naar onder vlug over het papier schietend en een pen die snel wat aantekeningen maakte en razendsnel over het kleine velletje kraste. “Kijk” herhaalde hij. “Er zijn een paar dingen die we nodig hebben voor het park; geld, toestemming en een locatie. Het eerste kunnen we niet snel aan komen, het tweede zal de gemeente ons ook niet snel geven, maar het derde heb ik al bedacht. Pak je fiets maar en kom met me mee!” “Mam! We zijn even weg!” schreeuwde Jasper nog even naar boven. “Is goed jongens, wel voor het eten thuis zijn!” klonk het antwoord dat beide jongens niet meer hoorden. Even later stonden ze op een grasveld vlakbij de snelweg en Jasper vroeg aan zijn grote broer; “Maar Martijn, hier is toch in de winter een schaatsbaan?” “Ja” was het korte antwoord, versterkt met een glimlach. “En dit is een klein veldje, hoe moeten hier auto’s komen dan?” vroeg hij weer. Moe van alle vragen besloot Martijn zijn tekening te laten zien en het hele plan uit te leggen. “Hier is een grove tekening van het gebied hier. De groene vlakken zijn veld en de blauwe strepen zijn de sloot die hier ligt. De rode vlakken zijn bewoond gebied. Hier is nog een klein veldje in de buurt en we kunnen een bruggetje over de sloot leggen om gelijk wat sfeer te scheppen.”
“Allemaal leuk en aardig, maar wat doen we dan met de auto’s die er willen komen?” vroeg Jasper, die steeds ongeduldiger werd. “Daar kunnen we dus een afrit maken en een parkeerplaats met de ingang. Dan ga je de brug over en kom je in het park terecht.” “Dat is allemaal wel leuk en aardig, maar hoe komen we aan geld en aan toestemming?” vroeg Jasper, opvallend opgewekt nu er ineens een plan was. “Toestemming krijgen wij als jongens van 10 en 15 natuurlijk nooit, het is onrealistisch dat te denken. Maar we kennen toch meneer de Vries wel? Die woont in de buurt en heeft al een paar roofvogels waar hij shows mee doet. Die kan toestemming aanvragen voor het park.” “En het geld dan?” “Dat zullen we nog zien, maar ik denk dat meneer de Vries ook wel het een en ander over heeft voor dit idee.” “Gaan we daar dan nu naar toe?” “Nee ik denk dat we eerst moeten eten” glimlachte Martijn terug. “Ik zal na het eten wat plannen gaan maken voor het park. Vind je het erg als het een vogelpark gaat worden?” “Krijgen we veel roofvogels?” “Zeker weten, en grote ook!” Dan is het goed” besloot Jasper met een grijns op zijn gezicht die je er met een staalborstel nog niet vanaf krijgt.
Op zijn kamer zat Martijn na het eten nog wat in zijn schriftje te werken en tekende ontwerpen voor het park. Hij pakte zijn vlugge schets van het gebied en tekende er paden, nummertjes en vlakken op. Hij moest een paar keer gummen, dacht af en toe wat na en kwam toen tot een eindproduct.
Hierbij maakte hij ook een lijstje met wat alles was, dat hing hij voor de plattegrond met een paperclip en legde het op zijn bureau en ging in zijn bed zitten.
Tegen de muur aangeleund zat hij op zijn laptop het een en ander uit te proberen om een mooi logo te krijgen. Hij begon met het ontwerpen met een vlag met mooie papegaaien en flamingo’s.
Toen hij op zijn mobiel keek voor de tijd zag hij dat het al best laat was en besloot het logo maar later te ontwerpen.
Hier eindigt deel één van een kleine serie die ik wekelijks ga uploaden. Laat alsjeblieft in het topic achter of ik verder moet gaan of dat ik hier maar beter mee kan ophouden voor het echt erg gaat worden. Laat ook alsjeblieft een originele naam voor het park achter, de winnaar krijgt een hele eerbiedwaardige prijs.
ZTSF Gegevens Groep: Actief lid Berichten: 373 Prijzenkast:
2 ZTAOCredits:0Reputatie:2
Curator
Erg mooi verhaal! Ik vind het gebruik van verschillende foto's plattegronden en legenda's erg origineel. Ik zie ernaar uit om de zoo te zien! ~Updates van Lancing ZOO komen eraan :D~
Leuk bedacht zeker doorgaan ik bedacht een leuke naam: PlumoseParc Zutphen (plumose is een ander woord voor feathers in het engels, en het betekent veren(google vertalen)) groetjes van ZooZa
ZTSF Gegevens Groep: Actief lid Berichten: 344 Prijzenkast:
3 ZTAOCredits:0Reputatie:2
Curator
“Wow, cool!” lacht Jasper bij het zien van de vlag als Martijn die devolgende morgen op zijn laptop laat zien. “Hij wordt nog mooier als er een goede naam op staat die we bedacht hebben en als we nog wat aanpassingen doen.” “Maakt niet uit, hoor! Ik vind het zo al prachtig” Jasper glundert weer van oor tot oor en die grijns zit er tijdens de lunch nog steeds op. Na de lunch fietst het tweetal naar meneer de Vries een eindje verderop. Als ze aankomen is hij druk bezig met het verzorgen van zijn Oehoes en zijn lieveling, de Amerikaanse zeearend. “Hallo jongens!” roept meneer de Vries terwijl hij blij zwaait naar het tweetal terwijl de zeearend uit zijn andere hand een kuikentje opslokt. “Dag meneer de Vries” antwoord Martijn. De broertjes hadden besloten dat Martijn maar het woord zou doen, aangezien Jasper alleen maar afgeleid zou zijn door de grote vogels. “Kunnen we u om iets vragen?” “Natuurlijk, jongen! Is er iets?” “Nou, mijn broertje en ik hadden het idee om een klein vogelpark te bouwen hier in de buurt van Zutphen. Het probleem is dat wij niet oud genoeg zijn om een vergunning aan te vragen.” “En jij wilt zeker dat ik dat doe? Jij denkt zeker dat ik alle tijd van de wereld heb om met jullie waanzin mee te werken?” vroeg meneer de Vries een beetje boos klinkend in zijn stem. “Dat hadden mijn broertje en ik wel gehoopt, ja” antwoorde Martijn koelbloedig, alsof hem de toon van meneer de Vries helemaal was ontgaan. “Dan denk ik dat ik wel met jullie mee ga werken, die achtertuin word toch een beetje klein voor deze grote vogels.” Martijn en Jasper wouden net in koor gaan protesteren toen het plots tot Jasper doordrong wat meneer de Vries nou eigenlijk gezegd had. “Martijn! Hij zegt dat hij ons gaat helpen!” Martijn, die net op tijd zijn woorden kon inslikken glimlachte naar zijn broertje en keek toen naar de oude man. “Geweldig!” kon hij nog uitbrengen.
Sinds die laatste gebeurtenis is er alweer een week voorbij gegaan en meneer de Vries gaat vandaag naar de gemeente om een vergunning te halen en de nodige papieren te tekenen. De broertjes zitten nog wat te discussiëren over wat nou de naam van het park gaat worden. “Vogelpark Zutphen is toch prima!” beantwoord Jasper de vraag van zijn grote broer over wat de naam van het park zou moeten worden. “Maar dat is niet origineel!” zei Martijn weer. “Wat vindt jij dan een naam die goed past bij het park?” vroeg Jasper weer. “Nou, ik zat te denken aan iets als PlumosePark Zutphen” “Wat is een plumose nou weer?” vroegJasper verbaasd. “Dat is Engels en het betekend veren. En vogels hebben…?” “Jaja, veren. Ik weet het. Maar het is wel een goede naam.” “Dank je! Ik denk dat ik vanmiddag mijn laptop er weer bij pak en nog wat ga knutselen met het logo.” “Is goed, laat je hem wel zien voordat ik naar bed moet?” vroeg Jasper. “Natuurlijk! En morgen gaan we langs meneer de Vries om te vragen of het is gelukt met de vergunning.
Dit was even een korte update, een grote komt in het weekend i.p.v nu. Alle reden is school, zoals altijd. Hopelijk hebben jullie ervan genoten en laat ook even achter wat je ervan vond want dat helpt me des te meer.
Haha leuke update de verhaallijn word steeds leuker je moet er een boek van schrijven joh, je bent echt goed Ik kijk uit naar die eerste fotos groetjes van mij en veel succes
